De Parel van de Mekong

Laos... Als het aan ons ligt is het een afkorting voor Lui, Authentiek, Ontspannen en Schitterend. We zijn dit mooie Aziatische land binnengekomen met de slowboat vanuit het noord-oosten van Thailand. Daar waar we ons vorige verhaal geëindigd zijn. De tweedaagse tocht met de slowboat beviel ons eigenlijk prima. De boot doet zijn naam eer aan door met een slakkegang de Mekong rivier af te varen en ziet eruit als een lang hout vaartuig met daarin oude autostoelen en die plaats biedt voor zo'n 80 tot 100 mensen. In het hoogseizoen kunnen er echter volgens de Thaische en Laotiaanse mensen ook gerust een mannetje of 200 op. Wij blij dat het nog laagseizoen was. De tweedaagse vaartocht die ons naar Luang Prabang zou brengen bestaat uit acht uur per dag varen met een overstap in Pakbeng, een plaatsje dat niet veel voorstelt. Al varende over de bruingekleurde rivier schieten om je heen mooie groene en rotsachtige bergen uit het water. Van tijd tot tijd een prachtig plaatje om te zien. 

Eenmaal aangekomen in Luang Prabang werd de knop omgezet naar 'Chill mode' en vielen wij heerlijk in slaap in ons prima guest house. Na onze siesta zijn wij met een stel oosterburen en Australiërs die we bij ons verblijft ontmoet hebben naar de avondmarkt geweest om daar te proberen te genieten van het eten dat ons eigenlijk niet echt beviel. Geen goede binnenkomer voor het culinaire gedeelte van Laos, maaaar gelukkig werd dit later tijdens ons verblijf allemaal zeer goed gecompenseerd door de Laotiaanse keukenprinsen en prinsessen die voor ons hebben gekookt. Met name de laatsten, want vooral de vrouwen werken hier keihard. (Wat doen wij mannen ook alweer verkeerd in Nederland?) Anyway, na het eten zijn wij naar Utopia gegaan. Deze verzamelplaats voor backpackers lag op vijftig meter afstand van ons guest house en is echt the place to be voor jonge reizigers of heel af en toe ook voor reizigers die zich jong voelen. Het is een gezellige plek met loungekussens, een veranda die uitkijkt op de mooie rivier en omgeving en een volleybalveld waar tot 23:00 volop word gespeeld. Klinkt heel intensief, maar in feite werd er om de zoveel minuten weer een bierpauze gehouden.. Echt één van de gezelligste plekken tot nu toe, waar we ook leuke mensen hebben ontmoet. 

Luang Prabang is overigens een leuke kleine stad die omringt wordt door de Mekong en door groene bergen. Je kunt zowel binnen als buiten de stad veel dingen zien en doen. De tweede dag hebben wij niet geheel onverrassend scooters gehuurd en zijn we met een Amerikaans en een Duits meisje naar de Kuang Si watervallen gereden. We hadden van tevoren wat foto's gezien, maar dit overtrof echt onze verwachtingen. De watervallen bestonden uit verschillende terrassen met kristal helder water in een wonderschone omgeving. Het vormde samen een idyllisch schouwspel, waarin we een koude, frisse duik hebben genomen in meerdere kleine meertjes. Helemaal bovenaan het 'waterpark' was de grote waterval waar al het water vandaan kwam. Het was niet de eerste die we gezien hebben, maar met uitstek wel de mooiste van onze reis. Stekeblind voor de bordjes "no swimming area" doken wij en een paar anderen ook bij deze waterval lekker het koude water in om wat mooie foto's te maken. Op de terugweg naar de geparkeerde scooters zijn we nog langs een berenopvangcentrum gelopen die zich geheel hebben aangepast aan de Laotiaanse cultuur. Daar waar de één voor pampus lag op een vlonder, lag de ander in een hangmat of in een badje met water. Heerlijk om ze zo te zien luieren. 's Avonds zijn we geheel in dezelfde trand lekker gaan relaxen en vroeg naar bed gegaan. 

De volgende morgen waren we voor 05:00 al uit de veren om de stad in te gaan. Hier lopen dagelijks rond 05:30 rijen buddhistische monniken door de stad om van de lokale bevolking, van wie zij geheel afhankelijk zijn, op traditionele wijze eten te ontvangen. Bijzonder om te zien dat dit tot op de dag van vandaag nog steeds gebeurd. Misschien was het de indruk of toch de vermoeidheid, maar om 07:00 lagen wij weer lekker in ons bed om de nachtrust af te maken. Nadat wij 'echt' wakker waren hebben wij één scooter ingeleverd en zij wij met z'n tweeën op de andere scooter naar de Pak Ou Caves gereden, die net als de watervallen 25km buiten de stad liggen. Alleen dit keer was het naar het oosten i.p.v. naar het westen. De route ernaartoe liep langs de Mekong en was erg mooi. De grotten zelf waren misschien wel nog mooier. Je kon er alleen per bootje komen, waarna je met een witte trap de rotsberg inging om daar te genieten van de ruim 4000 buddhabeelden in alle soorten en maten. Echt heel bijzonder. Hier hebben we dan ook kaarsjes en wierook gebrand bij een altaar met schitterend uitzicht. 's Avonds hebben we pizza afgehaald en zijn we met de scooter naar een tempel gereden op een heuvel voor een zonsondergang met prachtig uitzicht over de stad, om daar onze pizza's te nuttigen. Ondanks dat de zonsondergang niet heel mooi was i.v.m. zware bewolking, was het wel heel bijzonder om met zijn tweeën bij een Buddhistische tempel een pizza uit de doos te eten en te genieten van alles om je heen. Nadat we klaar waren met eten kwamen er een aantal jonge Buddistische monniken die het wel leuk vonden dat er twee westerlingen bij hun woning zaten te genieten. Er komen op deze plek dan ook bijna geen buienlanders. Na deze mooie ervaring zijn we wederom naar Utopia gegaan om daar lekker te volleyballen en te socializen. 's Avonds laat zijn we naar de beruchte Bowling Alley gegaan. Hoe gek het ook is, deze bowlingbaan is de plaats waar iedereen naartoe gaat na 23:00 (alles behalve deze bowlingbaan sluit rond deze tijd). Eenmaal aangekomen springen je ogen open door de TL verlichting en de chaos om je heen. Overal lopen westerlingen 'onder invloed' en wordt er binnen gedronken, gerookt en gebowld op blote voeten. Echt een zooitje ongeregeld, maar wel leuk om daar weer mensen te ontmoeten. 

De vierde dag hebben we een Laotiaanse dag gehouden. Namelijk lekker niks doen, de hele dag bij Utopia hangen, een beetje volleyballen, wat souverniers kopen en opzoek naar een nieuw leesboek voor Kelly. 's Avonds zijn we met drie Amerikanen en een Spanjaard bij ons guest house gaan zitten en hebben we kennisgemaakt met Amerikaanse drankspellen. Misschien wel één van de gezelligste avonden van onze reis. Wat hebben we gelachen en wat zijn de Amerikaanse backpackers toch een relaxed volk. Hopelijk gaan we twee van hen in Hanoi (Vietnam) ontmoeten, als wij daar tegelijk zijn. 

Op de vijfde dag zijn wij 's ochtends vertrokken naar Nong Khiaw, een dorpje tussen de bergen. Nong Khiaw is de eerste bestemming van onze 'noordelijke route'. Wij hadden als plan om door het noorden van Laos per bus en boten naar de grens met Vietnam te reizen. De omgeving van Nong Khiaw is, eigenlijk net als bij de rest van Laos, heel erg mooi. Ons rieten bungalowtje had een hangmat op een veranda'tje met beeldschoon uitzicht op de rivier met daarachter die eeuwige groene en ongerepte bergen. Hier hebben we lekker gerelaxed en heerlijk gegeten, om vervolgens de volgende dag een uur stroomopwaarts te varen in een klein houten motorbootje met als doel Muang Ngoi. Dit plaatsje is zelfs nog mooier dan de vorige en we keken echt onze ogen uit. Hier hebben we twee nachten geslapen in een bungalowtje met wederom uitzicht op de rivier en die niet saai te krijgen bergen op de achtergrond. In de middag hebben we een kano gehuurd en hebben we 'maarliefst' een paar honderd meter stroomopwaarts geroeid totdat we niet meer tegen de groter wordende golven opkonden. Daarna maar lekker afgedreven naar een klein strandje waar we volgens ons een trend hebben gezet, want zoals hier nooit iemand komt zwommen prompt een Zwitsers stel en een alleenreizende Amerikaan naar ons privestrandje toe aan de overkant van de rivier om hier samen met ons te chillen en te genieten van de omgeving. Na ons actieve gedeelte hebben we met zijn vijven een lokaal biertje gedronken en 's Avonds op aanraden van de Zwitsers een goedkoop vegetarisch buffetje gegeten. We kunnen met gerust hart zeggen dat dit onze tweede en laatste slechte ervaring met Laotiaans eten is. (De volgende dag was het weer heerlijk).

De tweede dag in Muang Ngoi zijn we landinwaards gaan wandelen waar lokale mensen in authentieke dorpjes wonen in een prachtige vallei met rijstvelden. Hier zijn we daadwerlijk tot de conclusie gekomen dat Laos by far het mooiste land tot nu toe is. De omgeving is te mooi om goed vast te kunnen leggen met onze onderwatercamera, waar we ovigens nog steeds super tevreden over zijn. Onderweg zijn we nog gestopt bij een grot met kristalhelder water en een klein bamboorestaurantje waar een aardige mevrouw allerlei doeken en sjawlen aan het weven was. We konden het niet laten om er twee van haar te kopen. Wij blij, zij misschien nog blijer. Zoals eerder gezegd 's avonds heerlijk gegeten bij een Indiaas restaurantje. 

De volgende dag zijn we met een Frans meisje en een Canadese jongen (Ericka en Michael) met een oncomfortabel houten bootje vier en een half uur stroomopwaarts gevaren naar de laatste bestemming in Laos, Muang Khua. Het eerste gedeelte kwam het met bakken uit de hemel en was het regenseizoen in Laos officiëel gearriveerd. Daar zaten wij dan op een kleine houten bankjes en een zeil langs de open gedeeltes van de boot die het water niet helemaal kon weren. Gelukkig stopten we eventjes bij een strandje om te pauzeren. Hier is Joël de heuvel opgerend naar een dorpje waar ze waarschijnlijk lang geleden (of misschien zelfs nooit) een westerling hadden gezien. Hij had maar één doel in dit dorpje waar hij door iedereen werd aangekeken, namelijk het scoren van Beer Lao voor onderweg om de rit wat comfortabeler te maken. Overal waar je komt in Laos is bier, en ook hier was het raak. Omdat hij te weinig geld bij zich had kon hij maar twee flessen kopen die prima in de smaak vielen bij ons vieren. Wie het kleine niet deert...

Muang Khua is een stadje waar niemand vrolijk van wordt. Hier gaan wij dus ook weinig woorden aan vuil maken en na heel lang zoekwerk, en gepuzzel vonden wij de volgende dag om 06:00 de oude bus die ons naar de grens van Vietnam en vervolgens naar de plaats Diên Biên Phu zou brengen. 

Om ervoor te zorgen dat Yannick zijn verhaal op vrijdag krijgt en dat jullie lezers geen vierkante ogen krijgen zullen wij onze verhalen van Vietnam tot nu toe in ons volgende reisverhaal beschrijven. Ook alle foto's moeten nog worden geüpload, maar daarvoor hebben wij tot dusver letterlijk nog geen tijd of energie gehad. 

Het enige dat wij nog willen zeggen is dat we inmiddels weer herenigd zijn met Joël's papa & mama en dat het heel fijn is om ze weer te zien!

Heel veel liefs vanuit Sapa, Vietnam